Μπονάρ, Αντρέ

(Andres Bonnard, 1888 – 1959). Ελβετός φιλόλογος και ελληνιστής. Διετέλεσε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λοζάνης (1938 - 1959). Ο Μ. έγραψε πολλές μελέτες για την ιστορία του πολιτισμού και της λογοτεχνίας της αρχαίας Ελλάδας. Έδωσε επίσης πολλές διαλέξεις με θέμα τη σύγχρονη λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Λοζάνης (1948) και δημοσίευσε τα άρθρα: Για έναν καινούργιο ουμανισμό, και Σκέψεις για τη σοβιετική λογοτεχνία των ετών 1917-1947 (1948). Το 1952, με πρωτοβουλία του M., ιδρύθηκε στη Λοζάνη ελεύθερο λαϊκό πανεπιστήμιο, στο οποίο δίδαξε και ο ίδιος λογοτεχνία και τέχνη. Υπήρξε επίσης πρόεδρος της ελβετικής επιτροπής των οπαδών της ειρήνης και με την ιδιότητα αυτή πήρε μέρος σε παγκόσμια συνέδρια στο Παρίσι (1949) και στη Βαρσοβία (1950). Από το 1950, εξάλλου, ο Μ. ήταν μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Οι κυριότερες από τις μελέτες του είναι: Οι θεοί της Αρχαίας Ελλάδας (1950), Η ποίηση της Σαπφώς (1948) και Η τραγωδία και ο άνθρωπος (1950).